ถูกทอดทิ้งมีแต่คนเมินหน้าหนี
ไม่ยินดียินร้ายตัดทิ้งปล่อยขว้าง
ให้ต้องร่อนเร่พเนจรปล่อยชีวิต
ให้ผ่านไปวันๆอย่างสูญเปล่า
น่าเศร้าใจเป็นยิ่งนักในตระกูล
สาเหตุใดแม้นใจอยากจะช่วย
ผู้คนก็ห้ามปรามว่าอย่าไปยุ่ง
เกรงกลัวเป็นภาระและทุกข์ร้อน
ต่างคนต่างหลีกลี้หนีจาก
ตีตนออกห่างให้ไปได้ไกลไกล
โอ!ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ไม่เข้าใจ
คงเป็นเพราะกรรมจากกรรมเก่า
หรือเป็นเพราะปัจจุบันกรรมที่ทำไว้
บุญใหม่ไม่ทำไว้จุนเจือเกื้อหนุนนำ
ปล่อยไปวันวันให้ผ่านเลยไป
เลยทำให้เป็นเช่นที่เห็นได้ในวันนี้
เชงเม้ง
ตะพานหิน
พิษณุโลก
3เมษายน2555
No comments:
Post a Comment