แม่เราเล่าว่า
พี่น้องทะเลาะเบาะแว้งกันตลอดเวลา
ต้ังแต่เล็กๆยันโตจนแก่
ก็ยังทะเลาะกันอยู่
พูดจาไม่ไพเราะไม่น่าฟัง
จนเป็นปรกติธรรมดา
แต่สำคัญมากสุดก็คือ
การที่ด่าแม่ด่าพ่ออย่างรุนแรง
จนถึงแม่เราเล่าให้ฟังว่า
อากิ๋มผู้เป็นแม่ต้องร้องขอและกราบขอร้องลูก
ว่าอย่าเลยลูกเอ๋ยอย่าด่าแม่เช่นนี้เลย
มันไม่ดีทั้งแม่และตัวลูกเอง
มันจะเป็นบาปติดตัวตลอดไปนะลูก
และแล้วในวันนี้ที่เราเห็นกระจ่างชัด
ชีวิตลูกเป็นทุกข์และทุกข์อย่างถาวร
จนถึงขั้นจะเรียกได้ว่าเสียจริตหรือว่าบ้าก็ได้
ถูกขับไล่ออกจากบ้านจากช่อง
ต้องห่างลูกห่างเมียจากครอบครัว
ไปที่ไหนใครๆก็รังเกลียดเดียดฉันท์
อีกท่านสามีก็สร้างให้ทุกข์ระทมแสนสาหัส
ปากก็ด่าทอทั้งคำหยาบคำไม่เป็นมงคล
แก่ชีวิตทุกฝ่ายเลยรังแต่จะแย่ลง
แม่เราว่าแม่ได้เห็นในชาตินี้เลย
ไม่ต้องรอไปเห็นในชาติหน้า
เราก็เฝ้าติดตามและก็ได้ประจักษ์อย่างชัดแจ้ง
การด่าพ่อแม่บุพการีชีวิตเศร้าหมองไม่มีความสุข
และชีวิตมีแต่ทุกข์ระทมหมองไหม้
เป็นเหตุเป็นผลปรกติทางธรรมชาติ
เพราะท่านเป็นผู้ให้กำเหนิดและเลี้ยงดู
ยังไม่พูดถึงเรื่องเวรเรื่องกรรมเลย
ที่อาจจะอธิบายได้ไม่ดีนัก
แต่เห็นชัดในผลกรรมที่เกิดขึ้น
No comments:
Post a Comment